..::دکتر امیر هوشنگ باقری::..

مثال: اگر حدود ۵ سال پیش کاری می‌کردیم به صورت مداوم، ولی حالا یادمان نیست و بعد از کلی فکر کردن و دادن اطلاعاتی توسط دیگران یادمان می‌آید این یک اختلال در یادآوری اطلاعات است.اطلاعاتی که در حافظه دراز مدت ثبت شده باشد معمولاً از بین نمی‌رود مگر اینکه صدمه‌ایی به مغز وارد شود. به طور طبیعی هر چه سن بالاتر می‌رود، حافظه کمتر می‌شود. کسانی که از حافظه‌شان خوب استفاده می‌کنند حافظه‌شان قوی‌تر است و بر عکس کسانی که از حافظه‌شان استفاده نمی‌کنند زودتر حافظه‌شان ضعیف می‌شود.۵۰ و ۶۰ ساله‌ها نسبت به ۲۰ ساله‌ها حافظه‌شان ضعیف‌تر است. اگر فردی اسم‌ها را فراموش می‌کند، یادش می‌رود شیر آب را ببنند، آشپزی کردن را فراموش می‌کند، این یک اختلال حافظه طبیعی نیست. ممکن است فرد دچار (دمانس )آلزایمر شده باشد که این دمانس معمولاً در افراد مسن بالای ۶۵ سال دیده می‌شود.دکتر باقری در ادامه به علل ابتلا به فراموشی اشاره کرد و گفت ممکن است فرد تمرکز نداشته باشد و اطلاعات را خوب ثبت نکند یا ممکن است به علت اضطراب و مصرف داروها دقت و توجهش کم شده باشد یا ذهنش درگیر مسایلی باشد که مجال تمرکز نداشته باشد و همه این‌ها می‌تواند در فراموشی تاثیر داشته باشد.فرد باید اطلاعات را دسته بندی کند و آن‌ها را مرور کند تا در حافظه دراز مدتش بماند. وقتی کسی اضطراب دارد تمرکز کمتری دارد و همین باعث نقص در حافظه می‌شود.آلومینیوم، سرب موجود در هوا، آلودگی آب و هوا و مسایل تغذیه‌ای می‌تواند در ضعیف شدن حافظه تاثیر بگذارد، داروها در میزان فراموشی موثر است. هر دارویی که خون رسانی را کمتر می‌کند می‌تواند روی حافظه تاثیر گذار باشد. کم خونی معمولی می‌تواند موثر باشد. انسولین ماده‌ای است که وجودش باعث می‌شود حافظه بهتر و قوی‌تر شود. اما اگر انسولین منظم مصرف نشود می‌تواند کاهش حافظه را به دنبال داشته باشد.اگر کسی ایمی پرامین مصرف می‌کند برای افسردگی، این باعث درمان حافظه فرد می‌شود. آرام بخش‌ها روی حافظه موثرند.ویتامین‌های گروهB، میوه‌ها، سبزیجات سبز و مواد قندی و... می‌تواند به حافظ کمک بیشتری کند. ماء الشعیر که الکل نداشته باشد، منبع اصلی ویتامینBاست. مواد دخانی و هر چیزی که اکسیژن را کم کند به ضعیف شدن حافظه کمک می‌کند. قهوه و چای به قوی شدن حافظه کمک می‌کند و لی اعتیاد به قهوه مشکل‌زا می‌شود.برای اینکه دچار خلل در حافظه نشویم مخصوصاً در کلان شهرها نیازمندیم که از محیط و آلودگی خارج شویم، تمرینات ریلکسیشن انجام دهیم، به خاطرات خوشایند فکر کنیم و موسیقی گوش دهیم و به خود و مغزمان استراحت دهیم، ورزش‌های طولانی و آهسته و مقاوم داشته باشیم و این‌ها می‌تواند به تقویت حافظه در کلان شهرها کمک کند.اگر با فردی که دچار آلزایمر شده روبرو هستیم. سعی کنیم اگر آلزایمر خفیفی دارد با دارو در منزل، سیر بیماری را کنترل کنیم. خیلی زود زود جای بیمار را تغییر ندهیم. موقعیت محیطی‌اش را به هم نریزیم چون این کار باعث می‌شود طول بکشد که فرد دوباره خود را بشناسد.اما اگر آلزایمر شدید است بهتر است جایی برده شود که سرویس کافی و بهتری به بیمار بدهند.آقای دکتر باقری در پاسخ به چند تلفن برنامه اینگونه پاسخ دادند: فردی که در سن 43 سالگی دچار فراموشی می‌شود شاید در طول مدتی پیش نگرانی و اضطراب داشته، خواب و خلقش تغییر کرده و یا نگرانی دارد و... این فرد دچار آلزایمر نیست چون سن آلزایمر تقریباً بعد از 60 سال است. لکنت زبان می‌تواند یک نقص در حافظه باشد. سنگینی کار زیاد می‌تواند در نقص حافظه موثر باشد و اضطراب‌ها ممکن است تمرکز را به هم بریزد. کارها باید در حد توان ذهن انجام گیرد. داروهای ضد تشنج و خوآب‌آور می‌تواند تمرکز را کم کند و روی حافظه تاثیر بگذارد آرام بخش‌ها سطح هوشیاری را کم می‌کند.کسی که از خواب می‌پرد فراموشی دارد. ممکن است قند خونش پایین آمده باشد یا خواب ترسناک دیده باشد یا مشکلات روانی و اضطراب و افسردگی دارد. به هر حال زمان نیاز است تا فردی که از خواب بیدار می‌شود به هوشیاری کامل برسد.منبع: سایت رادیو تهران، صدای پایتخت